- qrammatik
- sif. Qrammatikaya aid olan, qrammatikaya əsaslanan. Dilin qrammatik quruluşu. Qrammatik təhlil. Qrammatik qanunlar. Qrammatik xüsusiyyətlər.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
qrammatik
Look at other dictionaries:
uzlaşma — 1. «Uzlaşmaq»dan f. is. 2. qram. Qrammatik əlaqənin elə formasıdır ki, burada qrammatik cəhətdən tabeedici ünsürlərin hər ikisi bir qrammatik kateqoriyada olur (uzlaşma dillərin çoxunda şəxs, kəmiyyət, cins kateqoriyalarında öz ifadəsini tapır) … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
sintetik — sif. <yun.> 1. Sintez (1 ci mənada) tətbiqinə əsaslanan. Sintetik tədqiq üsulu. 2. kim. Sintez (2 ci mənada) əsasında alınmış, sintez yolu ilə alınmış materialdan hazırlanmış; süni. Sintetik kauçuk. Sintetik lif. Sintetik yanacaq. Sintetik… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
xitab — ə. 1) birinə söz söyləmə; demə müraciət; 2) kimə işarə edildiyini bildirən, lakin qrammatik cəhətdən cümlə üzvü olmayan söz və ya söz qrupu … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
amurf — sif. <yun.> Formasız, şəkilsiz. Təbiətdə amorf maddələr kristallara nisbətən azdır. Amorf dillər dilç. – sözlərin formal (şəkli) əlamətləri (məs.: sonluqları) olmayan və buna görə də müxtəlif qrammatik əlaqələri (hal, say, şəxs, zaman və s … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
arxaizm — is. <yun.> dilç. 1. Köhnəlmiş, yaxud istifadədən çıxmış söz, ifadə, qrammatik forma. Arxaizmlər xalq dilində indi də işlənir. 2. Qədim zamanların qalığı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
coğrafiya — <yun. gegraphia – Yerin təsviri> Təbii və istehsal ərazi komplekslərini tədqiq edən təbiyyat və ictimai elm sahəsi. İqtisadi coğrafiya – ictimai istehsalın yerləşməsi və müxtəlif ölkələrdə və rayonlarda onun inkişaf şəraiti və… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dil — 1. is. 1. anat. İnsan və onurğalı heyvanların ağız boşluğunda olub, qidanın çeynənilib udulmasına kömək edən və onun dadını bildirən, insanda isə, əlavə olaraq, danışıq səslərinin əmələ gəlməsində iştirak edən orqan. Dillə dadmaq. Dili ilə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
fleksiya — <lat. flexio – əyilmə, keçmə> dilç. Hallandıqda, təsrif edildikdə, habelə cins şəkilçiləri qəbul etdikdə dəyişən söz sonluğu. Sözlərin sonundakı şəkilçilərin dəyişməsi xarici fleksiya adlanır. Daxili fleksiya dilç. – qrammatik formalar… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
flektiv — dillər dilç. – fleksiya (o cümlədən daxili fleksiya) vasitəsilə qrammatik formalar əmələ gətirən dillər. HindAvropa, sami hami dilləri flektiv dillərə aiddir … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
formal — sif. 1. Rəsmi, qanuni formaya uyğun olan. Formal sübut. Formal təsir. 2. Yalnız forma (zahir) üçün olan, işin həqiqi vəziyyəti ilə hesablaşmayan, rəsmiyyətçilik xatirinə olan. Canlı iş olduğu üçün buna qətiyyən formal z. yanaşmaq olmaz. 3. dilç.… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
